Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

28 Temmuz 2009 Salı

KADER

Sanırım bir de böyle bakmak lazım...


KADER

Deniz kıyısında bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır.
Güneş onu yakıp kavurur.
O da Tanrıya yakarır keşke güneş olsaydım diye.
"Ol" der Tanrı. Güneş oluverir.
Fakat bulutlar gelir örter güneşi, hükmü kalmaz.
Bulut olmak ister. "Ol" der Tanrı. Bulut olur.
Rüzgâr alır götürür bulutu, rüzgârın oyuncağı olur.
Rüzgâr olmak ister bu kez. Ona da "Ol" der Tanrı.
Rüzgâr her yere egemen olur, fırtına olur, kasırga olur.
Her şey karşısında eğilir.
Tam keyfi yerindeyken koca bir kayaya rastlar.
Ordan esen burdan eser, kaya banamısın demez!
Bildiniz, Tanrı kaya olmasına da izin verir.
Dimdik ve güçlü durmaktadır artık dünyaya karşı...

Sırtında bir acı ile uyanır....
Bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır. ..


"Amor Fati - Nietzsche "
(Kaderini sev -belki seninki en iyisidir)


5 yorum:

  1. İnsanoğulunun doğasında var tatminsizlik. Hepimiz biraz doyumsuz ve biraz da memnuniyetsiziz maalesef. Pişmanlık ve keşkelere çok güzel bir örnek belki de bu hikaye. Daha iyisi olmak isterken arkamızda bıraktığımız değerlerin kıymetini bilememenin verdiği acı sanırım sırtımızdaki.

    YanıtlaSil
  2. Okudum, öğrendim ve çok sevdim. Sağol...

    YanıtlaSil
  3. ben bu aralar kaderi çok zorluyor, onu bunaltıyorum hatta. bu yazı bana başka bir yol çizdi. bir olasılık sundu. kısacası, evet, iyi geldi :)

    YanıtlaSil
  4. bu yazının herkese iyi gelmesi ne güzel :) ben de güne başlarken okuduğumda çok etkilendim

    YanıtlaSil